PERRONA Viromanduorum

PERRONA Viromanduorum

Primus eius loci meminit Fortunatus Presbyter, ante annos circiter 1070. in vita S. Rhadegundis, quam manuscriptam legi: in qua Perunna villa appellatur, i. e. vicus Peronna. Aiunt Furseum, natione Scotum, cum ex insula Hibernia venisset in Gallias, ab Erchinoaldo illustri Patricio et Principe (sic Maiorem domûs vocant) honorifice exceptum, quôdam locô nomine Latinia^co donatum, ut ibi Coenobium aedificaret, quemadmodum fecit, ac in vico Veromanduorum Perrona ab codem sepultum esse, in Basilica SS. Apostolorum, quam ibi construxerat: cuius corpus post annos 4. incorruptum in cultiorem Basilicam, a se et a Leutsinde coniuge sua conditam, honorifice ob crebras mirasque virtutes Erchinoaldus transtulerit. Ita vetus auctor l. de Vita S. Fursei refert. Beda in l. 3. Historiae Anglicanae, c. 19. scribit, Erchinoaldum Maiorem domûs Regiae, quem Erconvaldum Patricium vocat, corpus B. Fursei in villa sua Perrona, in Basilica, quam exstruendam curaverat, sepeliri iussisse. Ultanus Fursei et Foillani frater, in vico Veromanduorum Perrona, ad flumen Suminam Monachis Abbs egregius praefuit, et Theodoricô Chlodovei iunioris minimô filiô regnante decessit. Existimo Erchinoaldum beneficiô Regis Perronam possedisse: propterea quod ibi et palatium habuit, et filium suum baptizari iussit, et Fursei corpus eodem deportandum, ac duas ibi Basilicas, alteram post

alteram constituendas curavit, et primarii loci habitatores e familia eius fuerunt: sed quoniam villa fiscalis esset, morte Erchinoaldi, cui data fuerat, fisco esse restitutam Perronam. Certe Palatium Perronensis vici liber de Vita Fursei appellat, et Chronicon Fontanellese Peronam Palatium: in quo dicuntur A. C. 849. mense Ianuariô Chlotarius et Carolus Rex ad Peronam Palatium accessisse. Villas autem Regias constat a re Palatia dici, et Reges nostros eo convenire olim consuevisse. Ceterum Coenobium Perronense ab Erchinoaldo Patricio exstructum, in quo B. Furseus Scotus sepultus est, et cui Ultanus Fursei frater Abbas praefuit, Scotorum Monasterium vulgo olim appellabatur: propterea quod Scotum Abbatem et multos eiusdem nationis Monachos, et furseum ac Ultanum auctores cum Erchinoaldo conditoresque suos habuit. Certe Annales Mettenses in A. C. 690. Perronam Scotorum Monasterium nuncupant; Sermo vetus, de relatione corporum SS. Quintini et Cassiani, Peronam Scotorum, Rigordus et guillemus Brito castrum Peronam. Perrona porro ut in Veromnanduis sita est, Augustae Veromanduorum Episcopis olim subiecta exstitit; nunc Noviomagi Antistitibus, qui eorum in locum successerunt, paret. Vicus est in Hamoo proximus Binchio vel Bintio, Bins, dictus similiter Perrona, Perone. Peronam opidum Veromandense vocat Appendix Chronici guillermi Nangiacensis, in A. C. 1303. Vita Sancti Fursei veterrima, ab Andrea Chesnio edita ex parte, Palatium Perronensis vici, nec non villam Perronam vocat, et Montem Cycnophri qui Perrona nuncupatur. In alia Vita S. Fursei quam scriptam legi, Praeparabo Montem Cycnopum, qui Perrona nuncupatur: item, deduxerunt ad Montem Cycnopum. Perrona igitur vel Perunna, aliô nomine Mons Cycnepus dicebatur potius quam Mons Cycnophii. Quidam Chronographi castrum Parronam, et castellum Perronam, Frodonardus Perronam, alias Parronam vocat. Radulfus Veromanduorum Comes, Hugoni de Cleeriis Peronae Comes dicitur. Quod autem supra dixi, Perronam Scotorum Monasterium, et Perronam Scotorum olim nun cupatam esse, nemo mirari debet. Nam multa in Gallia a

Scotis Hibernis Monasteria olim exstructa sunt: in primis Monasterum Latiniacense a Furseo; a fratre eius Foillano Vussuense vel Fossense in pago Leodicensi; ab Ultano amborum germano Coenobium Perronense, S. Fursei tumulô inclitum; a Sidonio Fursei populari et (ut putant) propinquo in Caletis Monasterium S. Sidonii, S. Saens; Monasterium Luxoviense in Vosago a Columbano; a Gallo eius populari ac discipulo Monasterium S. Galli. Monasteria S. Martini, et S. Pantaleonis in urbe Colonia Scoti quoque rexêre. Omitto Bobium in Italia a Columbano conditum, et Coenobium S. Petri in urbe toringiae Erfesfordia, quod Monasterium Scotorum Lambertus Schafnaburgensis vocat. Hadr. Vales. Notit. Gall.